W wieku 99 lat zmarła Zofia Posmysz, autorka powieści Pasażerka sfilmowanej przez Andrzeja Munka. W czasie okupacji była więźniarką obozów w Auschwitz, Ravensbrück oraz Neustadt Glewe.

Urodziła się  23 sierpnia 1923 roku w Krakowie, gdzie ukończyła szkołę handlową. Po wybuchu drugiej  wojny światowej wstąpiła do Związku Walki Zbrojnej. Aresztowana przez gestapo, była przetrzymywana w więzieniu przy ulicy Montelupich. W obozie w Auschwitz była poddawana eksperymentom medycznym. W styczniu 1945 roku uczestniczyła w tzw. marszu śmierci z Auschwitz do Wodzisławia Śląskiego, skąd trafiła do obozu w Ravensbrück.

Po wyzwoleniu osiadła w Warszawie. Tutaj pracowała w redakcji „Głosu Ludu”. W piśmie tym zadebiutowała już w roku 1945 wspomnieniami z wojny zatytułowanymi Znam katów z Belsen. Więźniarka z Oświęcimia opowiada o działalności oskarżonych w Lüneburgu. Podjęła studia polonistyczne na Uniwersytecie Warszawskim, a także pracę w miesięczniku „Przyjaźń”. W roku 1952 przeszła do Polskiego Radia. Od 1960 roku była współautorką i kierowniczką zespołu autorów powieści radiowej W Jezioranach. Rok wcześniej powstało jej słuchowisko radiowe Pasażerka z kabiny 45, na podstawie którego powstało widowisko telewizyjne, a następnie powieść, ogłoszona drukiem po raz pierwszy w 1962 roku i potem wielokrotnie wznawiana.

Była autorką i współautorką wielu scenariuszy filmowych i słuchowisk radiowych, takich jak: Zanim mnie pani pozna, Cierpkie głogi, Tor, Palę Martina Edena, Mały, Nie za górą, nie za rzeką. Wydała kilka zbiorów opowiadań: w 1965 roku Przystanek w lesie, w 1981 – Ten sam doktor M.  Krytyka literacka wyrażała się z uznaniem przede wszystkim o jej powieściopisarstwie. Do jej najważniejszych powieści, oprócz Pasażerki, należą: Wakacje nad Adriatykiem  (1970), Drzewo do drzewa podobne  (1977), Wdowa i kochankowie  (1988). W roku 1996 wydała tom wspomnień związanych ze swoim  powrotem w maju 1945 roku z Niemiec do Polski zatytułowany Do wolności, do śmierci, do życia.

Była członkinią Związku Literatów Polskich od 1962 roku do rozwiązania ZLP w 1983 roku, zaś w roku 1989 wstąpiła do powstałego wtedy Stowarzyszenia Pisarzy Polskich. W XXI wieku ukazały się jej książki Chrystus oświęcimski oraz Jeszcze słychać gwizd parowozu, a także wywiad-rzeka Królestwo za mgłą. W roku 2020  Zofię Posmysz uhonorowano Orderem Orła Białego.

Źródło:

Poradnik i Biuletyn BN dla bibliotekarzy .